Lieve kleine vriend
Lap dutjestijd gemist, we waren zo druk bezig na het middageten. Nog wat gespeeld met je broer, nog wat geknuffeld met papa, opa die even belde… En ja ook bij mij staat geen wekkertje klaar om je naar bed te brengen.
Met veel gehuil ging je mee naar boven, protest in de armen, hier had je helemaal geen zin in. Al snel was duidelijk dat je de slaap niet snel zou vinden. Eerst moesten we die vele prikkels in je lijfje naar beneden halen.
Ik nam je op mijn schoot op de schommelstoel op je kamer, maar je had geen zin te blijven zitten, dus ging je naast de stoel op de grond liggen.
Bij jou helpt zingen, dat weten we al lang, dus begon ik te zingen. Eerst met gekrijs op de achtergrond, tot je ademhaling rustiger werd, je recht ging zitten, en uiteindelijk op mijn schoot kwam zitten.
Ik ging nog even door tot ik de spanning uit je lijfje voelde glijden, je was zo moe en viel eigenlijk snel in mijn armen in slaap.
Ik kon je in je bedje leggen en liet je verder rustig in je kamertje slapen.
Na een goed dutje werd je goedgezind terug wakker en konden we verder spelen en ontdekken.
En ’s avonds ging je gewoon moe maar wakker in bed, en zong of brabbelde je jezelf in slaap, net zoals we gewoon zijn van je 😉
